O Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος και οι απόψεις του για την Ελλάδα και την Ευρώπη

Εισηγήτρια: Άννα Χ. Μαρκοπούλου

Δρ. Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris V René Descartes)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

O Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος και οι απόψεις του για την Ελλάδα και την Ευρώπη

Στην σημερινή ζοφερή πραγματικότητα, στην οποία η οικονομική κρίση αναδεικνύεται για τους νεοέλληνες κυρίαρχη, η επιστροφή στις ρίζες είναι επείγουσα. Με αυτήν την έννοια, ο διαλεκτικός λόγος του μεγάλου πλατωνιστή Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλου, αποτελεί μια αέναη πηγή εμπνεύσεως και στοχασμού για την προσέγγιση της σύγχρονης νεοελληνικής κοινωνίας. Σήμερα, ο λόγος του Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλου, επειδή ακριβώς είναι διαλεκτικός, αναδεικνύεται πολύ επίκαιρος: Αναδεικνύει δηλαδή την ιστορικότητα της διαλεκτικής σχέσεως μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης, η οποία συνίσταται στο ότι το σύνολο των ιδεών και των αξιών, που συγκροτούν τον πυρήνα του σημερινού ευρωπαϊκού πνεύματος, είναι δημιούργημα του ελληνικού πνεύματος· ως εκ τούτου, μέσα στην διαχρονία, έχει συνυφανθεί μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης, έτσι ώστε ούτε η Ευρώπη να μπορεί να υπάρξει χωρίς την Ελλάδα, αλλά ούτε και η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη. Υπό αυτό το πρίσμα, ο σύγχρονος Έλληνας συνειδητοποιεί ότι η οικονομική κρίση δεν είναι η γενεσιουργός αιτία της σημερινής παρακμής της  Ελλάδος, αλλά ότι, αντιστρόφως, είναι η κρίση των αξιών, η οποία, ακριβώς επειδή καταλύει το κοινό αξιακό υπόβαθρο, δηλαδή τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης, αποκόπτει την ελληνική κοινωνία τόσο από τις ρίζες του ίδιου του πολιτισμού της όσο και, ταυτοχρόνως, από τους στενούς δεσμούς της με την Ευρώπη. Με αυτήν την έννοια, ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος κομίζει μία απάντηση στο εναγώνιο ερώτημα του σύγχρονου ανθρώπου και, ιδιαίτερα, του σύγχρονου Έλληνα: Θα καταστραφεί η Ελλάδα; Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική, υπό την προϋπόθεση μιας μεγάλης επιστροφής: Της επιστροφής στα νάματα της διαχρονικής ελληνικής παιδείας, η οποία αποτελεί πηγή αέναης αναζωογόνησης και αναγέννησης της ελληνικής ψυχής. Μόνο τότε θα μπορέσει να επανεύρει η Ελλάδα τον κάλλιστον δεσμόν, ο οποίος τη συνδέει με την Ευρώπη και να αποκτήσει συνείδηση του ιστορικού της ρόλου.