Κέντρο Δικανικών Μελετών Κώστα Μπέη

Κώστας Ευαγγελάτος

ΟΙ ΣΚΙΕΣ

Με θλίβει

των ταξιδιωτών η θλίψη

νύχτες χλωμές του φθινοπώρου

που απ’ το κατάστρωμα κοιτούν

της θάλασσας τα λουλακιά φαντάσματα.

Ριγούν τα τεθλασμένα σώματα τους

καθώς τα κύματα περνούν

κι’ αντανακλούν παφλάζοντας τους ίσκιους

κορμιών ηδονικών που ανώνυμα βουλιάζουν.

 ΘΕΛΩ

Δεν μου ταιριάζουν οι φωνές

τα φουσκωμένα λόγια

τα χέρια που ορθώνονται

σε πλαστικές κουβέντες.

Θέλω ουσία και καρδιά.

Θέλω φωτιά και δάκρυ.

ΑΝΟΙΞΗ

Αφιέρωμα στον Κώστα Ουράνη

Κάποιο μήνα της Άνοιξης

θα πεθάνω μονάχος

Στον ολάνθιστο κήπο μου

με της γύρης το άγχος.

Η ζωή θα φλογίζεται

απ’ του πόθου το φως΄

μα οι σκέψεις θολόπλευστες

σε ορίζοντα γκρίζο.

Η ζωή θ’ ανασταίνεται΄

μα εγώ θ’ αργοσβήνω

με τα χρώματα γύρω μου

και της πίκρας το μύρο.

Ίσως νάναι  Απρίλιος

πιθανότατα Μάης

Όπως όλοι που αγάπησα

κι’ έχουν φύγει μαζί…

Μες’ το κάδρο της νιότης της

η μορφή μου θα λάμπει

στο πηγάδι της μνήμης μου

σαν την πρώτη στιγμή.

Κάποιο μήνα της Άνοιξης

θα πεθάνω μονάχος

σε απέραντο πέλαγος

σαν αλίκτυπος βράχος.

 ΦΘΟΡΕΣ

Πατέρα μου

στο σπίτι μας

ρυτίδες αυγατίζουν

και τις σκληρές τις πέτσες του

ξεφτίζει ο σοβάς.

Όσο κι΄αν το προσπάθησες

τίποτα δεν κρατάει.

Αυλάκια και απόνερα

μας γδέρνουν φθονερά.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

               

Κανείς δεν θάρθει να σε δεί

Κι’ όμως απόψε

το μουχλιασμένο σπίτι σου

πλημμύρισε με φως.

Ο κήπος με τ’ αειθαλή

στο ξάναμμα του Ιούλη

βράζει παλμούς κι’ αρώματα

με σύννεφα φωτιάς.

Εσύ κλεισμένος άκληρος

στου φόβου το μεδούλι

την πεθαμένη μάνα σου

στα κάδρα αναζητάς.

Βρουνχίλδη και Αρτέμιδα

Φωφώ και Βρυσιήδα

στης πικροδάφνης λιάζονται

τα ρόδινα  φτερά.

Λαμπρούλα και θεόπλαστη

Σταμούλα και Χριστίνα

στη λίθινη απανώστρατα

βολτάρουν σεισμικά.

Κι’ εσύ στου πόθου αμέριμνος

την άναρχη σφραγίδα

καταπατείς και γεύεσαι

τα ρόδια τα ιερά.

Έζησες δίχως έρωτα.

Πέθανες δίχως φίλο

και στο πεζούλι απόστασες

της άστοργης καρδιάς.

Όμως  κι΄ αν σε απέκρουσα

σου γράφω ένα τραγούδι…

Από τα βάθη του είναι μου

στο χάος  να γλεντάς.

ΕΜΕΙΣ

Εσύ και Εγώ

δυνάμεις αφανείς

ανάμεσα στην κάλυψη

και την αποκάλυψη

σήματα του πάθους

στην πύλη της γης.

THE ROCK GARDEN KYOTO

     Στον καθηγητή Κώστα Ε. Μπέη

Σοφέ μου φίλε

μελετάς τον κήπο με τα βράχια

σύνορα μόνος θέτοντας

στο άναρχο του νού.

Σεμνός της δίκης δάσκαλος

στη γη του πιθανού

γίνεσαι φάρος άσβεστος

στον κύκλο της Αγάπης.