Άννα Κελεσίδου
Horror vacui
Οι απέναντι άδειασαν το σπίτι,
Πήραν τις κουρτίνες και τις γλάστρες, φάνηκε
απ' τ' απέναντι παράθυρο
ο ήλιος
να λούζει το μοναδικό δωμάτιο
σα να καθάριζε
ίχνη από πατημασιές και σκόνη.
Τι κρίμα
δε θα δω πια το αναμμένο φως
να κουδουνίζει την ώρα της έγερσης
για τη δουλειά, για το σχολειό,
τον ύπνο που χρειάζονται
όσοι δεν βλέπουν όνειρα.
Δεν αντέχω το κενό όχι
μόνο
τώρα στο πλήρωμα των χρόνων μου,
αλλά κι όταν δάσος φροντίδες γέμιζε
τον χώρο και τον χρόνο
μέσα κι έξω μου.
Στη μάζωξη δεκάδων της ζωής μου
επιλέγω
τις μονοψήφιες τιμές
των πραγμάτων.
Τώρα,
το άθροισμα της θλίψης είναι
διπλό,
στα δαχτυλάκια
του παιδιού με τις μονάδες χρόνια
σφράγιζε η ντροπή
τον επιούσιο στο τεφτέρι,
όπως η σημερνή
"δεινή αναργυρία"
σφαλίζει την ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.