ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2014-2015

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2014-2015

Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων επί της οδού Ακαδημίας, Αμφιθέατρο Α. Τρίτση, 19.00'.

28-01-2015: Περί Ηθικότητος του Κωμικού. Κωνσταντίνος Χριστοδούλου, Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

18-02-3015: Βασικές Συνιστώσες της Νεοελληνικής Παιδείας. Χάρης Μελετιάδης, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

25-02-2015: Αναφορά στο έργο του Κώστα Μπέη

18-03-2015: Η Έννοια της Παρουσίας στους Προσωκρατικούς Φιλοσόφους, Άννα Κελεσίδου, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας, Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας της Μόσχας

Η Έννοια της Παρουσίας από Παιδαγωγικής Άποψης, Κλειώ Μαρκάκη, Εκπαιδευτικός

15-04-2015: Πάνος Λιγομενίδης, Ακαδημαϊκός (Ο τίτλος της εισήγησης δεν ορίστηκε ακόμη)

29-04-2015: Η Έννοια του Πάθους στον M. Montaigne, Σοφία Μωραΐτη, Δρ. Φιλοσοφίας, Καθηγήτρια

20-05-2015: Κώστας Μπέης, Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ (Ο τίτλος της εισήγησης δεν ορίστηκε ακόμη))

27-05-2015: Ελλάδα και Τουρκία σε σχέση με το Χώρο της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου και Εξέλιξη στον Αραβικό Κόσμο

Αναστασία Σαμαρά-Κρίσπη, Επίτ. Δικηγόρος Αθηνών και Μονάχου, Πρόεδρος του Ιδρύματος Διεθνών Νομικών Μελετών Καθηγητού Ηλία Κρίσπη και Δρ. Αναστασίας Σαμαρά-Κρίσπη

Νίκος Ταμπάκης: Περί Τυχαίου και Αιτιατού

Περί Τυχαίου και Αιτιατού

Εισηγητής: Κος Νίκος Ταμπάκης, Διπλ. Μηχ., Δρ. Φιλοσοφίας

Ημερομηνία: 7 Ιανουαρίου 2015, Αίθ. Αντώνη Τρίτση

Περίληψη

Η ασαφής πρόβλεψη του μέλλοντος μετουσιώθηκε στην έννοια "Τύχη". Ανθρωπολογικά αναπόφευκτη, όμως ποιό το οντολογικό της βάρος; Θα υποστηριχθεί, από τρεις αφετηρίες, ότι στην απλοϊκή τουλάχιστον εκδοχή της πρόκειται για έναν ακόμη αρχαίο και σύγχρονο μύθο.

1. Πολύ ενωρίς βέβαια, ο φιλοσοφικός νους αποδοκίμασε την "τύχη" και την απόθεσε στην άγνοια. Σήμερα διαχειριζόμαστε ακριβέστερα την έννοια της άγνοιας μέσω της έννοιας της πληροφορίας. Η τύχη αποδίδεται είτε στην έλλειψη πληροφορίας καθαυτής, είτε στην απουσία οργάνωσής της: απουσία σκέψης που προβλέπει το "τυχαίο", ή το εξηγεί αναδρομικά.

2. Εγείρεται, λοιπόν, το ερώτημα: υπάρχουν όρια της Γνώσης, οπότε το εκείθεν αυτών των ορίων θα μπορούσε να ονομαστεί "τύχη";

Τέτοια όρια ίσως υπάρχουν στην ίδια τη λειτουργία της Φύσης: αρχή απροσδιοριστίας, μέγιστη ταχύτητα μετάδοσης σήματος, κ.λ.π. Ακόμη, όρια τεχνολογικά: μέγεθος ηλεκτρονικών κυκλωμάτων κ.λ.π.

3. Ό,τι εμφανίζεται ως "τυχαίο" είναι προϊόν της πολυπλοκότητας του φυσικού κόσμου.

3.1. Το παραδοσιακό γραμμικό σχήμα αιτίου-αποτελέσματος υπολείπεται του πραγματικού, φανταστικά πολύπλοκιου δικτύου αλληλεπιδράσεων, όπου αίτιο και αποτέλεσμα εναλλάσσουν ρόλους.

3.2. Η έννοια του "τυχαίου" είναι σχετική ως προς την κλίμακα του φαινομένου-χωρική και χρονική.

3.3. Το "τυχαίο" συγχέεται συχνά με το νεοφανές. Όμως το δεύτερο είναι προϊόν της ολιστικής δομής του φυσικού κόσμου που επιτρέπει την ανάδυση νέων μορφών σε μια αλλαγή και δημιουργία επιπέδων πραγματικότητας.

Βιβλιογραφική ένδειξη

Ν. Ταμπάκη, Ο Χρόνος του Ανθρώπου, 2η έκδοση Γκοβόστης, σ. 99, 100.

Ν. Ταμπάκη, Από την Ποίηση στη Λογική, σ. 139, 158. 

Π.ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ: Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ

Π.ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ

Στη γλωσσική επικοινωνία υπάρχει θεατρική παρουσία εκ του ότι ο διάλογος αποτελεί εξ’ ορισμού θεμελιακή αναγκαιότητα της τέχνης του θεάτρου.

Η λέξη, τεκτονική μονάδα του λόγου, έχει εικόνα, ρυθμό και θερμοκρασία.

Άλλωστε η αρχική μορφή του γραπτού λόγου ήταν εικονιστική. Συνεπώς το πέρασμα στη λέξη προϋποθέτει την εικόνα και μάλιστα όχι ως φωτογραφικό στιγμιότυπο, αλλά εν δυνάμει σημαντική με πιθανή συνεπαγωγή χρόνου, τόπου και αιτίας.

Ας φανταστούμε επί παραδείγματι το εικαστικό περιεχόμενο αλλά και τη δραματικότητα που εκλύει η λέξη “ακροβάτης”: αγωνία της απόπειρας, αγωνία της διαδικασίας του θεάματος (ρυθμός, πλαστικότητα), αγωνία της πτώσης.

Αν δεχτούμε το θέατρο λογοκρατικό, και είναι τέτοιο, υπάρχει ειδολογική σχέση αναλογίας ανάμεσα σ’ αυτό και στην ποίηση, άρα ομοιότητες και αναλογίες στον τρόπο που φέρονται τα φορτία. Είναι και η ποίηση και το θέατρο “κλειστοί” χώροι που καταγράφουν φυσικές συγκεντρώσεις μέσα από μία ειδική θέαση του κόσμου.

Σπάζουν κατά κανόνα τη φυσική σύνταξη και καταγίνονται με τη σύνθεση σπαραγμένων εικόνων σ’ ένα μοντάζ, σε μια δομή που αποτελεί τους νευρικούς άξονες της πρόθεσής τους.

Θα μιλούσαμε για δυο “ματιές” με κοινό λεκτικό τόπο που η κάθε μια βεβαίως ορίζει εξαντλητικά την οργανικότητα της λειτουργίας της.

Η θεατρική πράξη προϋποθέτει την ενότητα χώρου και χρόνου ενώ η ποίηση όχι, ή όχι κατ’ ανάγκην, διότι λειτουργεί ελεύθερα και υπαινικτικά.

Στην ποίηση το συγκινησιακό περιεχόμενο εκφράζεται εν κρυπτώ ίσως, ωστόσο με σχήμα θεατρικό, υποδηλώνοντας μορφώματα, πρόσωπα και καταστάσεις. Κάνει χρήση μιας συγκεκριμένης κάθε φορά εικονοποίιας, επενδύοντας στις λέξεις που συνθέτουν ένα εικαστικό γίγνεσθαι, για να περάσει από το ειδικό στο γενικό.

Βρίσκει αντικειμενικές συστοιχίες που θα αποτελέσουν το φορέα της ιδέας και του συναισθήματος. Συνεπώς υπάρχει ή συνάγεται μύθος συμβατικά ή υπερβατικά από συνειρμούς και συνδηλώσεις.

Ανακοίνωση

Καλή χρονιά και ευλογημένη! Υπενθυμίζουμε σε όλες τις φίλες και όλους τους φίλους ότι η 
συνάντηση της Τετάρτης 7 Ιανουαρίου θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων επί της οδού Ακαδημίας, στο αμφιθέατρο Αντώνη Τρίτση και ώρα 7μμ. Ομιλητής ο κ. Ν. Ταμπάκης με θέμα: Περί τυχαίου και αιτιατού.

Ο ΤΣΕΧΩΦ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ - ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΑΝΙΣΛΑΦΣΚΙ

Ομιλία Τζένης Καλλέργη

26 Νοέμβρη 2014

Κέντρο Δικανικών Μελετών

Κώστα Μπέη

Δεν σας κρύβω ότι έχω τρακ. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει στους ηθοποιούς, είναι όμως ένα από τα κλειδιά της δουλειάς τους τελικά. Γιατί έχω τρακ?  Όχι τόσο για το τι θα πω σήμερα εδώ σε σας, όσο για το πώς θα το πω. Αυτό είναι το σημαντικό. Το πώς εκφράζουμε αυτά που λέμε έχει περισσότερη σημασία απ’ αυτά που λέμε.

Θα προσπαθήσω να θίξω την ουσία του αντικειμένου που απασχολεί εμάς τους ηθοποιούς. Σήμερα θα προσπαθήσω να σας μυήσω σε ορισμένα μυστικά των ηθοποιών. Θα μιλήσω για το σύστημα Στανισλάφσκι. Είναι η ολοκληρωμένη επιστημονική θεωρία της σκηνικής δημιουργίας. Πριν όμως απ’ αυτό θα σας πω λίγα λόγια για τον σπουδαίο συγγραφέα Αντον Παύλοβιτς Τσέχοφ που είναι απόλυτα συνδεδεμένος με το σύστημα Στανισλάφσκι.

Πρόγραμμα 2014-15

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ

­­                                                  

       Το θέμα που θα αναπτύξουμε αναφέρεται στην  έννοια του προτύπου, στους αρχαίους Έλληνες.  Το  «Πρότυπον» με «ο», σε αντιδιαστολή με το «πρωτότυπο» με «ω». Θα δούμε το συσχετισμό των διεργασιών της φύσης με τα πρότυπα και στη συνέχεια  να δούμε πώς δουλεύει ο άνθρωπος, πώς δουλεύει ο Έλλην άνθρωπος  και κατ’ επέκταση ο νοήμον Έλλην άνθρωπος.