Ριζίτικο τραγούδι

Ανάμεσα στην πληθώρα των λαϊκών δημοτικών μας τραγουδιών είναι οι μαντινάδες,  οι ρίμες, και   τα ριζίτικα  τα κύρια τραγούδια της Κρήτης.

       Πανέμορφα τα στοιχεία τους που θυμίζουν Όμηρο, Πίνδαρο αρχαίους λυρικούς, με πληθώρα κοσμητικών επιθέτων, παρομοιώσεων,  μεταφορών, εικόνων, αλληγοριών κλπ.

      Την ονομασία τους    πήραν από τους ριζίτες όπως λέγονται οι κάτοικοι των χωριών που είναι κτισμένα  στις ρίζες των μεγαλύτερων βουνών του νησιού.

To ξεκίνημά τους  δυσκολοπροσδιοριζόμενο.

Τα ριζίτικα, ανάλογα  με τον χρόνο, τόπο και χρόνο  που

τραγουδιούνται,  χωρίζονται   σε κατηγορίες, με τις  πιο

βασικές  της  τάβλας  και της  στράτας.

Τραγουδιούνται από άνδρες. Δε χορεύονται, δε

συνοδεύονται από  μουσικό όργανο (εκτός της στράτας). Ο ρυθμός

τους είναι μακρόσυρτος  και αργός , με   ύφος  μεγαλόπρεπο.

Οι τραγουδιστάδες  είναι σοβαροί- μαυροφορεμένοι

- ακίνητοι στη θέση τους.

 Tην ώρα που τραγουδιούνται  στο ακροατήριο επικρατεί

απόλυτη ησυχία- τάξη ευπρέπεια- σεβασμός· δε μιλάνε- δεν  τρώνε-

δεν πίνουνε.

 Η σύνθεση  τους  επιτρέπει να διακρίνεται ο ρυθμικός τονισμός. Ένα

από τα χαρακτηριστικά του είναι η κλίμακα που έχει γραφεί, η συχνή

αλλαγή του χρόνου, η ποικιλία της αλλαγής, το χρώμα, το επιβλητικό

ύφος  κατά την εκτέλεση και η διδασκαλία τους    από μεγαλύτερους

σε ηλικία  τραγουδιστάδες. Όλα αυτά συνετέλεσαν   να μείνουν

αναλλοίωτα στο χρονοδιάβα δίχως ξένες επιρροές στη μελωδία τους.

   Κλειώ Λούμου- Μαρκάκη και  Σταύρος Φωτάκης   με τους «Αμαριώτες» σε  ριζίτικα τραγούδια στο Κέντρο Δικανικών Μελετών Κώστα Μπέη 8-1-2014